آثار سینمای کلاسیک و گذشته به نوعی ذاتاً بهتر از اغلب فیلم هایی هستند که این روزها ساخته می شوند. با این حال اخیراً داشتم یک روزنامه قدیمی از دهه ۱۹۵۰ را مرور می کردم؛ از آن روزنامه هایی که هر کسی دست بگیرد ممکن است بگوید: خدای من، دوران باشکوهی بود. من در این روزنامه نگاهم به سه فیلم افتاد که می دانم فوق العاده اند و هنوز آثار کلاسیکی به حساب می آیند. اما به جز اینها، پنجاه فیلم دیگر هم بوده اند که من چیزی درباره شان نشنیدم و هر کدام بدتر از دیگری هستند! اگر شروع کنید به آرمان گرایی و ایده آل جلوه دادن یک دوران، در واقع به نوعی دست به کوچک شمردن اتفاق هایی می زنید که در زمان حال در جریان هستند؛ و این اصلاً اتفاق خوشایند و مثبتی نیست.
اشتراک گذاری در: 
